Ofiarowanie Pańskie (święto spotkania i oczyszczenia) – święto chrześcijańskie, upamiętniające ofiarowanie Jezusa Chrystusa w Świątyni Jerozolimskiej. Zgodnie z prawem Mojżeszowym (zob. Kpł 12,2-8) Maria z Józefem udali się z małym Jezusem do światyni, aby ofiarować Go Bogu. To tam Maria usłyszała niepokojące słowa od starca Symeona, że Jezus będzie światłem na oświecenie pogan (zob. Łk 2, 22-40) a ona sama będzie cierpiała:
„Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.
Najstarsze świadectwo dotyczące tego święta pochodzi z IV wieku. W odkrytym w 1884 r. manuskrypcie w Arezzo (Toskania) przez Gian Francesco Gamurriniego odnajdujemy relacje z pielgrzymki do Ziemi Świętej pewnej kobiety o imieniu Egeria. Wśród zapisków z pobytu w Jerozolimie, który miał miejsce pod koniec IV wieku (ok. 386 r.), znajdujemy następującą notatkę: „Czterdziesty dzień po Epifanii jest tu obchodzony naprawdę bardzo uroczyście. Tego dnia ma miejsce procesja do Anastasis [Bazylika Zmartwychwstania] i wszyscy w niej biorą udział, jak i wszystko jest sprawowane w sposób uroczysty, podobnie jak podczas Paschy. Wszyscy kapłani i biskup wygłaszają kazania, komentując fragment Ewangelii, w którym wspomina się, że św. Józef i Maryja w czterdziestym dniu zanieśli Pana do świątyni i że Symeon i prorokini Anna, córka Manuela, Go zobaczyli, wspomina się także słowa, które oni wypowiedzieli podczas tej wizyty, i dar, który rodzice złożyli”. - zob Ofiarowanie Pańskie
Teologiczne i historyczne znaczenie tego święta jest bardzo bogate, o czym wato poczytać we wspomnianym wyżej artykule Ofiarowanie Pańskie.
Moją uwagę przyciągają dziś słowa Symeona: "A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.
Myślę, że w słowach tych odkrywa się rąbek tajemnicy cierpienia, dlaczego ono istnieje i dlaczego Bóg je dopuszcza. Myślę też, że słowa te skierowane są nie tylko do Maryi, ale też do wszystkich, którzy są z Jezusem, "przynoszą Go i ofiarowują": " ... aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.
"A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”. (Łk 2,35)
Miecze słowa – kłamstwa, oszczerstwa, obgadywanie, przekleństwa, obraźliwe, szyderstwa, fałszywie przymilne, manipulujące , niesprawiedliwe, donosicielstwo ….
Miecze działania – narażanie życia (swojego lub cudzego), morderstwo, cudzołóstwo, dręczenie, bicie, popychanie, „podkładanie nogi”, „podkładanie świństwa”, wykorzystywanie najsłabszych, zdrada nie tylko małżeńska, zemsta, odwet, porzucenie …
„A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.
Zamysł serca ujawniony – dokonany.
Już wiem. Po słowie, czynie lub bólu jestem rozpoznana.
Matko dziś ofiarująca zanieś mnie do swego Syna. Nie pozwól bym chwyciła kiedykolwiek za miecz.
Naucz mnie Twojego sposobu kochania, mimo tylu mieczy jakie masz w sercu.
Daj mi odwagę, bym mieczy innych się nie bała. ( modlitwa od slowfaith.pl)
Do poczytania:
Matka Boża Gromniczna w poezji polskiej
Legendy o Matce Bożej Gromnicznej
