Majówkowy czas zacząć. Pierwsze skojarzenia ze słowem majówki w większości z nas, za sprawą marketingu, biegną do spotkań, grila i pikników. I dobrze, bo przecież Jezusowe "Idźcie i odpocznijcie nieco" (Mk 6,31) jest tak samo ważne jak "Idźcie i głoście Ewangelię... "(Mk 16,15).
W maju - miesiącu, chyba najpięknieszym w roku, ludzie wierzący wyśpiewują we wspólnocie Bożej Rodzicielce swoją wdzięczność za Jezusa i polecają Jej swoje zmartwienia i cierpienia. Majówki, Majowe - w Polsce to nabożeństwa dość młode, bo pojawiły się dopiero w XIX w., ale ich historia w świecie sięga Vw .
Historia nabożeństw majowych
Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane na Wschodzie już w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+ 1284). Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Henryk Suzo (+ 1366), uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wyznaje, że jako pacholę zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił z kwiatów pleść wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: Maj duchowy,gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W żywocie św. Filipa Nereusza (+ 1595) czytamy, że gromadził on dziatwę przy figurach i obrazach Matki Bożej, śpiewał z nimi pieśni, zbierał kwiaty i zachęcał do składania ku Jej czci oprócz kwiatów - także duchowych ofiar i wyrzeczeń. Nowicjusze dominikańscy we Fiesole (w latach 1677-1709) w maju gromadzili się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi i czcili ją muzyką, śpiewem i składaniem duchowych wyrzeczeń. Jednakże za autora właściwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jezuitę, o. Ansolani (1713). On to w kaplicy królewskiej w Neapolu codziennie w maju urządzał koncert pieśni ku czci Bożej Matki, który kończył się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.
Za największego apostoła nabożeństw majowych uważa się jezuitę, o. Muzzarelli. W roku 1787 wydał on broszurkę, w której propagował nabożeństwo majowe. Co więcej, rozesłał ją do wszystkich biskupów Italii. Sam w Rzymie zaprowadził to nabożeństwo w słynnym kościele zakonu Al Gesu mimo, że zakon wtedy formalnie już nie istniał, zniesiony przez papieża Klemensa XIV w roku 1773. Odprawiał on również nabożeństwo majowe w Paryżu, gdzie towarzyszył papieżowi Piusowi VII w podróży na koronację Napoleona Bonaparte. Pius VII nabożeństwo majowe obdarzył odpustami. Dalsze odpusty do nabożeństwa majowego - na które składa się Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem - przypisał w 1859 roku papież bł. Pius IX.
W Polsce pierwsze nabożeństwo majowe wprowadzili jezuici w Tarnopolu (1838), misjonarze w Warszawie w kościele Św. Krzyża w roku (1852), ksiądz Golian w Krakowie (w 1856) i we Włocławku biskup Marszewski (1859). W tym samym czasie cześć Królowej maja szerzył w Galicji poezją jezuita o. Karol Antoniewicz (+ 1852). Ks. Wincenty Buczyński (jezuita) wydał we Lwowie pierwszą książeczkę o nabożeństwach majowych (1839). W dziesięć lat potem podobną broszurę wydał we Wrocławiu w roku 1850 ks. Aleksander Jełowicki, zmartwychwstaniec. W połowie XIX wieku nabożeństwo majowe przyjęło się we wszystkich prawie krajach.
Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. To piękny zbiór komplementów dla Maryi. (źródło).
Litania
Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska. To hymn na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. To piękny zbiór komplementów dla Maryi. Nie ma pewności, kiedy powstała Litania Loretańska. Prawdopodobnie jakaś jej wersja znana była już w XII wieku we Francji. Pewne jest to, że zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V w 1578 r. Nazwę "Loretańska" otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana prawdopodobnie od 1531 r. Przypuszcza się, że część tytułów Maryi pochodzi z wpisów w księgach sanktuarium Domku Loretańskiego.
Tekst litanii miał przedłożyć do zatwierdzenia papieżowi Grzegorzowi XIII archidiakon Guido Candiotti. 11 czerwca 1587 r. Sykstus V obdarzył "Litanię Loretańską" dwustu dniami odpustu. Kolejne odpusty przypisali do niej Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian; te, które następowały, posiadały aprobatę Kościoła. Kiedyś w litanii było więcej tytułów, m.in.: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy Bramo odkupienia. Później pojawiały się inne wezwania (inwokacje): Królowo Różańca Świętego (1675), Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta (1846), Matko Dobrej Rady (1903), Królowo pokoju (1917), Królowo Wniebowzięta (1950), Matko Kościoła (1980), Królowo Rodzin (1995).
W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie 49, a w Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie "Królowo Polskiej Korony", przekształcone po drugiej wojnie światowej na "Królowo Polski".
Litanią starszą z początku XIIw, na której wzorowano Loretańką jest tzw "Litania dominikańska do odmawiania we wszelkich utrapieniach". Była ona przez wieki uważana za najbardziej skuteczną modlitwę przez pośrednictwo Maryi.
PANNO, usłysz nas
PANNO, wysłuchaj nas
OJCA z niebios oblubienico uwielbiona zmiłuj się nad nami
SYNA BOŻEGO Matko błogosławiona…
DUCHA ŚWIĘTEGO mocą zapłodniona…
TRÓJCY ŚWIĘTEJ siedzibo niesplamiona…
Nad wszystkie zastępy błogosławionych duchów wyniesiona…
Jana Chrzciciela dzieciństwem weselona…
Przez Patryarchów upragniona…
Przez Proroków oznajmiona…
Z Apostołami w wieczerniku zjednoczona…
Z Męczennikami męką uświęcona…
Przez Wyznawców wysławiona …
Przez Dziewice ulubiona…
Z Marią Magdaleną pod krzyżem w łzach pochylona…
Nad wszystkich świętych, nad wszystkie święte ozdobiona…
Święta Maryo, przez Anioła pozdrowiona…
ŚWIĘTA MARYO…
Manno słodkości…
Płomieniu miłości…
Gałązko wonności…
Władczyni godności…
Obrończyni naszej słabości…
ŚWIĘTA MARYO…
Perło kosztowna…
Komnato stosowna…
Królowo cudowna…
Bramo warowna…
Aniołów radości bezmowna…
ŚWIĘTA MARYO…
Matko wybrana…
Przed wiekami umiłowana…
Linio prosto narysowana…
Wieżo ku niebu zbudowana…
Przyjaciółko niezrównana…
ŚWIĘTA MARYO…
Piersi miodna…
Aniołom podobna…
Różami zdobna…
Niebios godna…
Miłością płodna…
ŚWIĘTA MARYO…
Owieczko łagodna nad panny…
Córko matki swej Anny…
Gładząca czyn Ewy zachłanny…
Okrzyku nieustanny…
Słodyczy anielskiej manny…
ŚWIĘTA MARYO…
Najśliczniejsze stworzenie…
Wyższa nad pokolenie…
Bożych praw utwierdzenie…
Cała czysta jak istnienie…
Przyjaźni połączenie…
ŚWIĘTA MARYO…
Miłosierdzia naczynie…
Pogodo co nie przeminie…
Łaskiś pełna Twe imię…
Wśród niewiast świecąca jedynie…
Proś niech nas kara ominie…
ŚWIĘTA MARYO…
Piersi Pana i Boga…
Wysoka służebnico…
Sybillińska dziewico…
Pod krzyżem lament nico…
Jasna miłości świeco…
ŚWIĘTA MARYO…
Matko Pana i Boga…
Człowieka nadziejo droga…
Bóstwa sługo uboga …
Szatana klęsko sroga…
Aniołów Pani błoga…
ŚWIĘTA MARYO…
Matko Boża, Maryo, lekarstwo duszy, zdrowaś…
Skłoń ku nam uszy, Maryo, a usłysz nasze słowa…
Tyś królową, Maryo, rządź nami, prowadź…
Oświecaj nas, Maryo, lampo purpurowa…
Zapalaj nas, Maryo, gwiazdo porankowa…
ŚWIĘTA MARYO…
Bądź nam łaskawa, Maryo najlitośniejsza..
Bądź łaskawa, Maryo, Najłagodniejsza…
Przez święty dzień Twojego Narodzenia wspomagaj nas, Pani
Przez święty dar Twojego przyzwolenia…
Przez święty ślub Dziewictwa Twojego Panno, gwiazdo morza…
Przez dziewięć świętych miesięcy, kiedyś Syna Bożego w żywocie nosiła…
Przez święty połóg Twój, gdyś Boże Niemowlątko karmiła…
Przez radość Twoją, gdyś przez Mędrców z Synem odnaleziona była…
Przez święte Ofiarowanie w świątyni, przykładny wzór pokory…
Przez święte siedem lat, kiedyś w Egipcie z Synem Swym Błogosławionym przebywała…
Przez święte trzy dni, gdyś z boleścią Go szukała…
Przez święty dzień Sobotni, kiedyś wiarę zachowała…
MY GRZESZNI Ciebie, Maryo, prosimy, wysłuchaj nas
Abyś kościół twój błogosławiła i w stanie łaski na zawsze utwierdziła Ciebie prosimy, wysłuchaj nas
Abyś zastępy dominikańskie wmieszała w orszaki niebiańskie…
Byśmy dla Twojej i Syna Twojego miłości żyli jak lilie w czystości…
Aby przez wieki trwała w mocy nasza reguła…
By przez Twe święte staranie owocne było nasze kazanie…
Byś od nas w miłości wzajemnej wiernych nie odwracała oczu miłosiernych…
Byś swych przyjaciół zawsze i teraz raczyła miłować i wspierać…
Byś się do naszych próśb przychylała i dary Syna Twojego nam jednała…
Byśmy z Owocu żywota Twojego korzystali do dnia ostatecznego…
Córko Boga Maryo, wejrzyj na nas
Córko Joachima, Maryo, kochaj nas
Córko Anny, Maryo, przyjmij nas
Owieczko Boża, Tyś nadziei brama, przenieś nas do Syna, Maryo
Owieczko Boża, połącz nas z Synem sama, dziewicza lilijo
Owieczko Boża, królestwo odpocznienia daj nam, wszystkim, co czas wygnania przeżyją.
Amen.
tłum. Anna Kamieńska
https://dominikanie.pl/video/piesni-maryjne/piesni-maryjne-litania-dominikanska/
